سمینار اقتصادی دیجیتال در منطقه آزاد ماکو به نمایندگی از نظام صنفی رایانه ای استان آذربایجان غربی

اوضاع ایران در اقتصاد دیجیتال

آمارهای مربوط به اقتصاد دیجیتال در داخل کمی متناقض به نظر می‌آیند اما افزایش نفوذ تکنولوژی‌های نوین در میان ایرانیان در دهه 90 خورشیدی قابل لمس است. گزارشات بر این حاکی است که : «سهم اقتصاد دیجیتال در GDP ایران از ۲/۶ درصد در سال ۹۲ به ۶/۸۷ درصد در سال ۹۹ افزایش یافته است. با آن‌که متوسط رشد در این بخش از متوسط رشد در سایر بخش‌های اقتصاد ایران بیشتر بوده، اما هنوز فاصله زیادی تا میانگین ارزش آن در اقتصاد جهان دارد. پیش بینی کارشناسان این است که سهم اقتصاد دیجیتال از GDP تا پایان امسال به ۷/۴۵ درصد برسد.»

حال نسبتا خوب اقتصاد دیجیتال

بیشتر سال‌های دهه ۹۰ برای اقتصاد ایران همراه با تحریم، رکود و رشد منفی بوده. ظرفیت‌های تولیدی در داخل تضعیف شده اند، نرخ‌های تورم سالیانه عددهای بالایی را به ثبت می‌رسانند، ارزش پول ملی در چندین مقطع، سقوطی آزاد را تجربه کرده است. با این حال آمارها و واقعیت‌های قابل مشاهده، راوی رشد اقتصاد دیجیتال در داخل هستند. اما چرا؟

برای بررسی این مسئله باید به چند عامل توجه داشت. یکی از مهم‌ترین علل این پدیده، افزایش میزان دسترسی مردم به اینترنت پرسرعت است. بنابر اعلام وزارت ارتباطات در سال ۹۶، ۵۰ درصد شهرهای کشور تحت پوشش شبکه‌های 3G و 4G بوده‌اند اما امروز تمامی شهرهای ایران به اینترنت 3G و 4G دسترسی دارند. این مسئله انگیزه سرمایه‌گذاری در بخش اقتصاد دیجیتال را به شکل قابل‌توجهی افزایش داده است. استفاده از سرویس‌های خدماتی آنلاین بدون اینترنت پرسرعت، کاری دشوار و حتی عذاب‌آور است. تصور کنید می‌خواستید با اینترنت نسل دومی سیم‌کارت‌تان تاکسی اینترنتی بگیرید. هر انسان عاقلی در این شرایط ترجیح می‌دهد به نزدیک‌ترین آژانس محل زنگ بزند.